நேசக்கடவுளென உள் புகுந்தவள்

நிலவொளி நீண்ட இரவுகளில்

என்றும் சேரா தண்டவாளங்களில்

சேர்ந்தே அமர்ந்திருக்கிறோம்

கரைந்துப் போன மணித்துளிகளில்

கறை படியா உறவினை வளர்த்திருக்கிறோம்

குறிஞ்சிப் பூக்களைக் கொண்டு

பாலைவனச்சோலையில் நடனமாடுகிறாய்

நேசக்கரம் நீட்டி காதலின்

கண்களால் ஓவியம் தீட்டிக்கொண்டிருக்கிறாய்

நானோ

நிஜங்களின் நிழல்களில்

உனக்கானக் கவிதைகளுக்கு

பிரசவம் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன்

இன்றும்

நிலவொளி நீண்ட இரவுகள்

தனிமைப் பனிகடல் உருகி எரிகிறது - என்

உணர்வு சருகுகளில் குளிர் காய்கிறாய்

மௌன சப்தத்தில் இணைதலின் பாடல்கள் பிறக்கின்றன

உயிரணுக்களின் மரண ஊர்வலத்தில்

வாசித்துக்கொண்டிருக்கிறாய்

புனைந்துக் கிடந்த நொடிகளை அழைத்துப்பேசுகிறேன்

உந்தன்

கோரப்பற்களுக்கு உதிரத்தால் தாகம் தனிக்கிறாய்...

கட்டளைகள் ஏற்று வளைகிறேன்

துரோகி முத்திரையால் முறித்து விளையாடுகிறாய்

நீயோ

முகில்கள் வற்றிய ஒரு பாலைவனப் பகலில்

கருவேல நிழலடியில் -

பிரிதலின் கடிதப் போக்குவரத்திற்குக் கொடியசைத்தாய்

நேசக்கடவுளென உள் புகுந்தவள்

என் காதலின் சாம்பல்களை

புசித்துக்கொண்டிருக்கிறாள்.....